روزهای پیش از کنکور

نوشته سون بیلین پیپل این د ورلد اند ای هو‌ تو فرندز. 

آی دلم میخاد استوری کنم بنویسم سون بیلین پیپل این د ورلد اند ای هو نان”!!! هاها! حس مسخره‌ایه. 

مغزم ب هرحااااال ی چیزی پیدا میکنه که خودشو ازار بده. دچار بدبختی طلبی‌ام! (حالا میگم دقیقن منظورمو.) ولی برا این جمله اینکه امروز پس از اینکه خودمو نسبتا از هرچیزی رهانیدم، امشب به این نتیجه رسیدم واقعا دلم میخاد برم زندان!!! واقعا دلم میخادا! ینی درین حد ک مثن ی کاری کنم ی ی ماهی بیوفتم زندان بعد کنکور. ادم راحته. یکم از ادمایی ک اونجان میترسم. ولی تجربه‌ی جالبیه. ادمای جدید و متفاوت! باحاله.

دقیقن منظورمو؟ مغزمون خیلی احمقه! (دیر برین، ایم ساری!!) ما هرجوری فک کنیم همون میشه. جمله ی تکراری مسخره‌ای گفتم. ولی باید ببینین تا باور کنین. اولا که مثن درباره من در برهه کنکور، خود مثبت پنداری حداقل بیست درصد (واقعن میگم!!) درصدارو جابجا میکنه. دوما که ما ی سیستم مسخره‌ای داریم ک هر باوری داشته باشیم مغزمون دنبال دلیل میگرده تا ثابتش کنه و میکنه هم. چون دقیقن همه چیز هست و ما همون چیزی ک میخایمو جذب میکنیم. تو چیزی ک من خوندم نوشته بود ک فلان ماشینو میخری مثن، میری تو خیابون و هی فک میکنی این ماشینا زیاد شدن! بعدشم نوشته ک مغزمون نمیتونه بفهمه فرق خیال و واقعیتو. براش تفاوتش خیلییی کمه. (اون مدت ک من رو ی بشری کراش داشتم، راجبش ک فکر میکردم بعضی وقتا اینقدر زیاد بود که فک میکردم واقعا اتفاق افتاده و باهاش احساس صمیمیت میکردم. حقیقت اینه که من عاشق یه ادم خیالی بودم به خاطر حسش!) تهش اینکه اگه خود خفن پندار باشیم، هم نشونه هاشو میبینیم، هم بدنمون سری هورمون مورمون ترشح میکنه در راستاش. در حالی ک اگ فک کنیم شکست خوردیم، تازه مغزمونم باور میکنه، هورمونا و اعصابم میریزه بهم. کمتر رو کمتر.!

بعضی وقتا بدم میاد از حرفای تکراری و جدیدن خیلی پیش اومده ک از حرفام پشیمون شم. اما حداقل این پاراگراف چیزیه که با وجود تکراری بودنش دوست دارم که اگه یه روزی برگشتم روزای قبل کنکورمو بخونم یادم بیاد!